Ağaçlar sallanıyor rüzgârda

Yıldızlar parıldıyor göklerde

Ay dolunay hâlinde

Her yer sessiz ve sakin

İnsanlar, kuşlar dönmüş yuvalarına

Hızlı bir rüzgâr esiyor bu karanlık gecede

Rüzgârın uğultusu

Sonra?

Her yerden sessizlik duyuyorum

Annem, kardeşlerim, insanlar, canlılar yok

İçimde cazip, esrarlı bir ürperti

Yer ve gökteyim ya da yer ve gök “ben”de

Ama “ben” nerdeyim!?

Nerde benim zannettiğim bu “ben!?

Kendimi duymuyor, hissetmiyorum

Yani “ben” bile yokum bu esrarlı gecede

Birşeyler hissediyorum ya da o “his” miyim?

Yoksa “hissedilen” mi?

Artık hiçbir şey bilmiyorum

Ama bir “bilen” var

İşte o “bilen”leyim

Şimdi beni hiçbir şeye ortak etmeyin ama hiçbir şeye

Bırakın kalayım bu hâlimle

Çünkü ben böyle huzurluyum

Ya da o “huzur” ben olan

Sonra?

Beni böyle bırakın

Bu hâlimle